Zmarł o. Ludwik Bartoszak

1 czerwca 2023 roku około godz. 20.00 odszedł do Pana nasz Współbrat z klasztoru w Koszalinie o. Ludwik Bartoszak.

Wieczny odpoczynek, racz mu dać Panie.

 

Uroczystości pogrzebowe + o. Ludwika Bartoszaka odbędą się we wtorek, 6 czerwca, w Koszalinie i będą miały następujący przebieg:

• 13.00 różaniec w kościele franciszkańskim przy ul. Franciszkańskiej 1 w Koszalinie;
• 13.30 Eucharystia pod przewodnictwem JE bp. Krzysztofa Zadarko;
• dalszy ciąg uroczystości na cmentarzu komunalnym przy ul. Gnieźnieńskiej 44.

 

Śp. o. Ludwik (Stanisław Marcin) Bartoszak (1932-2023)

Dnia 1 czerwca 2023 r., w wieku 90 lat, w 64 roku kapłaństwa i 66 roku profesji wieczystej, odszedł do Pana o. Ludwik (Stanisław Marcin) Bartoszak, członek Gdańskiej Prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Polsce (Franciszkanów).

O. Ludwik Bartoszak urodził się 8 listopada 1932 r. w Gnieźnie jako jeden z siedmiu synów Franciszka, pracownika kolejowego oraz Anastazji z domu Ratajczak. 13 listopada 1932 r. został ochrzczony w gnieźnieńskim sanktuarium maryjnym franciszkanów, otrzymując imiona Stanisław Marcin. W czasie wojny przeżył śmierć swojego Ojca, który po służbie w Armii Poznań i udziale w powstaniu wielkopolskim został zamęczony w obozie koncentracyjnym w Gross-Rosen. Od tego czasu był wychowywany przez owdowiałą Matkę, od wczesnych lat pracując w zakładzie tapicerskim. Po ustąpieniu wojsk niemieckich zaczął uczęszczać do szkoły podstawowej, pomagając jednocześnie ojcom z gnieźnieńskiej wspólnoty klasztornej. W 1949 r. został przyjęty do Internatu Franciszkanów w Niepokalanowie, gdzie przebywał aż do jego kasaty, tj. do ukończenia klasy dziesiątej. Wykształcenia średniego dopełnił w gnieźnieńskim liceum ogólnokształcącym w roku szkolnym 1952/1953.

30 sierpnia 1953 r. rozpoczął roczny nowicjat franciszkański w Łodzi-Łagiewnikach, po którym, 31 sierpnia 1954 r. w Niepokalanowie, złożył swoją pierwszą profesję zakonną. Przez kolejne 6 lat kontynuował formację zakonną, odbywając studia filozoficzne w Łodzi-Łagiewnikach oraz teologiczne w Krakowie. W tym czasie przyjął niższe święcenia (subdiakonat) z rąk ówczesnego biskupa Karola Wojtyły, a następnie, 4 października 1957 r., złożył swoje śluby wieczyste, a 7 lutego 1960 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Przez pierwszą dekadę po święceniach o. Ludwik był kierowany przez władze zakonne do pracy duszpasterskiej kolejno w Wyszogrodzie (w 1960 r.), w Chodakowie (w 1961 r.), gdzie pełnił obowiązki wikarego i katechety, w Lęborku (w 1962 r.), w Wyszogrodzie (w 1964 r.), gdzie został mu powierzony urząd gwardiana, w Kołobrzegu (w 1965 r.), w Korzystnie koło Kołobrzegu (w 1965 r.), gdzie pełnił obowiązki proboszcza, oraz w Mielnie z rezydencją w Łęknie (w 1969 r.).

W 1971 r. został po raz pierwszy przeniesiony do Koszalina, gdzie posługiwał jako wikariusz i kapelan szpitala przeciwgruźliczego, a także prowadził prace przy renowacji miejscowej katedry pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, która w tym czasie pozostawała pod opieką franciszkanów. W latach 1972-1974 pełnił też obowiązki proboszcza parafii
pw. św. Wojciecha w Wyszewie.

W roku 1974 o. Ludwik rozpoczął posługę w łódzkim klasztorze przy ul. Rzgowskiej, gdzie został mu powierzony urząd gwardiana. W tym czasie, w roku 1975, otrzymał pozwolenie na studia na Akademii Teologii Katolickiej, a w 1978 r. objął urząd administratora parafii. Dwa lata później, w roku 1980, został przeniesiony do Kalisza, a następnie powtórnie do łódzkiego klasztoru przy ul. Rzgowskiej.

W 1981 r. o. Ludwikowi zostało powierzone jedno z największych zadań administracyjnych w jego życiu zakonnym, jakim była budowa nowego kościoła w osiedlu Łódź-Dąbrowa. Realizacja otrzymanego polecenia wymagała od niego wyszukania miejsca pod budowę, a następnie przeprowadzenia starań o jego pozyskanie, uzyskania zezwolenia na prace, a wreszcie kierowania samą budową. W tym okresie, w roku 1982, o. Ludwik obronił też pracę nt. „Religijność nupturientów miasta Łodzi”, uzyskując tytuł magistra teologii na Wydziale Teologicznym w zakresie studiów nad rodziną na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W tym samym roku został wybrany członkiem komisji budowlanej, a rok później pierwszym gwardianem nowowybudowanego klasztoru.

W 1989 r. o. Ludwik został przeniesiony do Kołobrzegu, a rok później do Grodna i Holszan na Białorusi. W roku 1991 władze zakonne delegowały go do odzyskania kościoła i klasztoru franciszkańskiego w Wilnie.

Przez kolejne dwie kadencje o. Ludwik pełnił obowiązki proboszcza, najpierw, w latach 1992-1996 w parafii pw. Krzyża Świętego w Koszalinie, a następnie, w latach 1996-2000, w par. pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Niepokalanowie. W tym okresie z jego inicjatywy przy bazylice Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask powstała istniejąca do dzisiaj orkiestra parafialna.

W 2000 r. o. Ludwik Bartoszak został po raz trzeci przeniesiony do klasztoru w Koszalinie, gdzie dopóki pozwalał mu na to stan zdrowia, m.in. posługiwał duszpastersko w miejscowym Areszcie Śledczym i Zakładzie Karnym. 26 maja 2023 r. w związku z gwałtownym pogorszeniem stanu zdrowia został przyjęty do Hospicjum im. Bp. Czesława Domina w Darłowie, gdzie przybywał aż do swojej śmierci, która nastąpiła 1 czerwca 2023 r. około godz. 20.00.