Rycerstwo Niepokalanej

Rycerstwo Niepokalanej (w skrócie MI od nazwy łac. Militia Immaculata) jest stowarzyszeniem apostolsko-maryjnym założonym przez św. Maksymiliana Marię Kolbego. Celem Stowarzyszenia jest troska o nawrócenie grzeszników, ateistów, nieprzyjaciół Kościoła oraz zjednoczenie chrześcijaństwa i uświęcenie wszystkich ludzi. Najbardziej charakterystyczną cechą zmierzania do tego celu jest osobiste oddanie się Najświętszej Maryi Pannie Niepokalanej. Poza tym, oprócz ogólnych środków stosowanych w apostolacie, takich jak: modlitwa, pokuta i świadectwo życia, Rycerstwo Niepokalanej posługuje się najnowszymi zdobyczami techniki i kultury.

Program MI

W oryginalnym programie MI napisanym przez św. Maksymiliana czytamy: „Celem naszym jest starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Warunkiem przystąpienia do Rycerstwa jest oddanie się całkowicie NMP Niepokalanej jako narzędzie w Jej niepokalanych rękach oraz nosić Cudowny Medalik”. By dobrze wypełnić nakreślony cel MI, św. Maksymilian pisze o „wszelkich środkach, byle godziwych, na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności, według gorliwości i roztropności”.

Podkreślane w programie „oddanie się Niepokalanej” wyraża się poprzez codzienne odmawianie Aktu oddania się Matce Bożej, noszenie Cudownego Medalika i nieustanną dbałość o rozwój swojej duchowości. Rycerz, który jest naprawdę oddany Maryi, nie boi się podjąć dla Niej żadnego zadania, uzyskuje spokój i pewność, nie martwi się, że coś się nie uda, że może ktoś inny lepiej wykona zadanie. Jest to droga, która prowadzi do świętości, ponieważ na niej budzi się coraz większa miłość do Niepokalanej, a przez Nią do Jezusa. Tę miłość pragniemy zapalić we wszystkich ludziach. Przez Rycerstwo zdążamy do wielkiej świętości, bo na miarę samej Niepokalanej (R.N. 10 październik 2008, s.261). Jak mówił św. Maksymilian, „kto kocha Niepokalaną ofiarnie, ten się zbawi, uświęci i innym do uświęcenia dopomoże”.

Historia MI

Rycerstwo Niepokalanej zostało założone przez św. Maksymiliana M. Kolbego i jego sześciu współbraci w Rzymie dnia 16 października 1917 r. jako odpowiedź na antykościelne wystąpienia masonerii. Dzieło rozrastało się w tak szybkim tempie, że Papież Pius XII nazwał je „instytucją opatrznościową”. 2 stycznia 1922 r. Rycerstwo zostało erygowane jako pobożny związek. Dnia 17 października 1997 r., tj. w 80 rocznicę powstania MI, Papieska Rada ds. Świeckich w Rzymie erygowała Rycerstwo Niepokalanej jako publiczne stowarzyszenie wiernych i zatwierdziła jego nowe Statuty Generalne. Obecnie Rycerstwo Niepokalanej zrzesza miliony wiernych na całym świecie.

Organizacja i status prawny

Zgodnie z obecnym stanem prawnym, MI jest publicznym międzynarodowym stowarzyszeniem, które działa na podstawie statutów generalnych, zatwierdzonych przez stolicę apostolską w 80 rocznicę powstania stowarzyszenia, czyli 17 października 1997 r.

Centrala Narodowa MI w Polsce znajduje się w Niepokalanowie. W 1990 r. liczba członków Rycerstwa w Polsce wynosiła ok. 3 mln. Istnieją także 26 centrale międzynarodowe, przy czym liczba członków poza Polską jest trudna do określenia.

Jak wstąpić do MI?

Członkiem Rycerstwa może zostać każdy, kto pragnie nieść z Niepokalaną Jezusa jako źródło nadziei dla każdego człowieka.

Rycerstwo Niepokalanej w Prowincji Gdańskiej

Prowincja św. Maksymiliana sprawuję opiekę duszpasterską nad Rycerstwem Niepokalanej Polski Północnej. Prowincjalnym asystentem do spraw MI jest o. Michał Nowak (tel. +48 785 777 100). Obecnie wspólnoty Rycerstwa działają przy 11 klasztorach Prowincji: w Gdyni, w Kołobrzegu, Inowrocławiu, Darłowie, Darłówku, Gdańsku, Elblągu, Koszalinie, Olsztynie, Ostródzie, Poznaniu.