List do wszystkich braci w Zakonie na zakończenie CCIII kapituły generalnej

Drodzy bracia,

Na zakończenie CCIII kapituły generalnej naszego Zakonu pragniemy skierować do was ten krótki list. Czynimy to z uczuciem wdzięczności wobec Pana za wspólnie przeżyte dni w Seraphicum w Rzymie, we wspólnocie, która przyjęła nas wszystkich i sprawiła, że poczuliśmy się jak w domu (jest nas około 120 braci, łącznie z tymi, którzy pracowali w sekretariacie i logistyce), za to wszystko, co mogliśmy przekazać, przedyskutować i przegłosować w nawiązaniu do ważnych i znaczących zagadnień dla naszego życia braci mniejszych konwentualnych.

Na stronie internetowej Zakonu mogliście dzień po dniu śledzić naszą pracę i niektóre chwile łaski, takie jak pielgrzymka do Asyżu w przeddzień Zesłania Ducha Świętego, 7 czerwca 2025 r., aby wybrać ministra generalnego. Do fr. Carlosa, któremu szerokim poparciem ponownie powierzono pełnienie tej posługi, a także do jego definitorium, kierujemy naszą zachętę, aby w najbliższym sześcioleciu z oddaniem i mądrością animowali całą wspólnotę braterską Zakonu.

Na zakończenie kapituły z radością zostaliśmy przyjęci na audiencji przez papieża Leona XIV, który, przywołując osiemsetną rocznicę skomponowania Pochwały stworzeń, zwrócił się do nas z taką zachętą: „abyście – każdy osobiście i w każdej z waszych wspólnot – byli żywym przypomnieniem prymatu chwały Bożej w życiu chrześcijańskim”.

Pragniemy pozostawić wam jako przesłanie fragment przemówienia naszego ministra generalnego do kard. Tagle na początku celebracji eucharystycznej w bazylice św. Piotra w Watykanie, poprzedzającej audiencję u Ojca Świętego. Wydaje nam się, że dobrze podsumowuje to, co charakteryzowało dni kapituły.

„Z odnowioną świadomością odkryliśmy na nowo kilka słów, które czujemy, że są kompasem na nasze dziś: nadzieja, misja, jakość charyzmatyczna. Nadzieja przynagla nas do patrzenia dalej, do tego, by nie dać się pokonać trudnościom czy znużeniu obecnego czasu. Jest to ewangeliczna nadzieja, która rodzi się ze zmartwychwstania Ukrzyżowanego i czyni nas ludźmi obejmującymi przyszłość. Misja jest bijącym sercem naszego franciszkańskiego powołania: iść bez własności, aby głosić pokój, służyć ostatnim, towarzyszyć pytaniom o sens istnienia, spotykać Chrystusa na egzystencjalnych peryferiach. Z kolei jakość charyzmatyczna przypomina nam o pięknie naszego specyficznego daru: żyć braterstwem, mniejszością i uwielbieniem z ewangelicznym radykalizmem, będąc wiarygodnym i pociągającym znakiem dla świata. W ten horyzont wpisuje się również nasza diakonia na rzecz pokoju i braterstwa, którą chcemy umacniać: cicha i wytrwała obecność tam, gdzie panują konflikty, dobre słowo tam, gdzie rządzi przemoc, gest pojednania tam, gdzie komunia wydaje się niemożliwa”.

Drodzy bracia, wiemy, że jeszcze nie żyjemy tym wszystkim w pełni, ale pragniemy przyjąć te słowa, wyczuwając w nich zbawienną prowokację, i przekazujemy je wam, aby wyznaczały etapy naszej wspólnej drogi.

Bracia kapitulni
Rzym, 21 czerwca 2025 r.