List ministra generalnego w związku ze śmiercią o. Gianfranco Agostino Gardina

Do braci w Zakonie

Drodzy bracia,

Ze wzruszeniem przyjąłem 21 czerwca br. wiadomość o śmierci naszego współbrata arcybiskupa Gianfranco Agostino Gardina, byłego ministra generalnego, syna prowincji włoskiej św. Antoniego z Padwy. Prowadził nasz Zakon z braterską mądrością i dalekowzrocznością (1995-2001), zanim został konsekrowany na biskupa (26 sierpnia 2006 r.) i objął urząd sekretarza Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Potem przez dziesięć lat z pasją służył Kościołowi w Treviso jako biskup diecezjalny (2009-2019).
Chciałbym tu podkreślić kilka cech jego osobowości i jego posługi dla naszej wspólnoty zakonnej.
Ojciec Gianfranco Agostino, obdarzony prostolinijnym charakterem i błyskotliwą inteligencją, nigdy nie ukrywał swojej miłości do naszego życia konsekrowanego. Lubił przebywać z braćmi, spotykać się z nimi, być blisko ich potrzeb. Nigdy nie tracił poczucia dobrego humoru: nawet żart, sztuka narracji, której był mistrzem, pomagały mu stworzyć nastrój braterski, rozładowywać sytuacje, być w stanie wspólnie się uśmiechać.
Cechy te okazały się szczególnie przydatne podczas jego kadencji jako ministra, najpierw prowincjalnego (1988-1995), a potem generalnego (1995-2001).

Z jego posługi generała chciałbym zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów, które były bliskie jego sercu i mogą być nadal aktualne dla nas.

• Na pierwszym miejscu formacja
  Jego szczególnej wrażliwości zawdzięczamy powstanie dokumentu Formacja w Zakonie. Kierunki odnowionego zaangażowania, który zrodził się na kapitule generalnej nadzwyczajnej w Ariccia (1998 r.) dzięki zaangażowaniu federacji Zakonu i w ścisłym kontakcie z wychowawcami i ekspertami w tej dziedzinie. Zgodnie z wizją ojca Gianfranco Agostino, będziemy ludźmi znaczącymi w takiej mierze, w jakiej potrafimy skupić się na jakości naszej formacji początkowej i ustawicznej.

• W służbie życia konsekrowanego
  Ojciec Gianfranco Agostino, ceniony profesor teologii moralnej, stopniowo zafascynował się zagadnieniami i problematyką życia konsekrowanego w Kościele. Jego doświadczenie, kompetencje i oddanie zostały docenione przez wiele instytutów, które wybrały go na przewodniczącego Unii Przełożonych Generalnych.
  Jako utalentowany mówca i wytrawny pisarz umiał zinterpretować główne wyzwania stojące przed Zakonem, zabierając głos na czas i skutecznie poprzez swoje listy do braci.
  Przypominam sobie na przykład list do braci na Wielki Post w 1997 r. o wymownym tytule: Dawać świadectwo o prymacie Boga, a także późniejszy list z 1999 r., skoncentrowany na potrzebie Zharmonizowania braterstwa i misji. W obu tekstach pragnął nadać ciągłość tematowi naszego znaczenia, łącząc go z priorytetem formacji początkowej i ustawicznej.

• Stanowczość i jasność
  Jego wrodzona zdolność umiejętnego wypowiadania się, także w sprawach niewygodnych, sprawiła, że ojciec Gianfranco Agostino był bratem o szlachetnym i bezpośrednim charakterze, nigdy nie wahającym się, gdy chodziło o wyraźne zajęcie stanowiska dla dobra jednostek i wspólnot. Nie bał się interweniować, gdy było to konieczne, aby doprowadzić do zmiany postaw jednostek i jurysdykcji.
  Ojciec Gianfranco Agostino wybrał nie bycie przeciętnym, ale konsekwentne przeżywanie powołania brata mniejszego konwentualnego. Czynił to ze spokojem, nawet gdy okoliczności zażądały od niego usunięcia się na bok po zakończeniu kadencji ministra generalnego.

• Na szczycie, aby kontemplować nieskończoność
  Drodzy bracia, postanowiłem podzielić się z wami tylko niektórymi wspomnieniami, mając świadomość, że jedynie naszkicowałem ludzką i duchową sylwetkę zakonnika, ministra i pasterza.
  Jest jednak jeszcze jeden obraz, który lubię przywoływać i który wyraża jego spokojną wytrwałość: to jego zamiłowanie do górskich wędrówek. Pomimo swoich rozlicznych obowiązków potrafił wygospodarować dni na wspinaczkę na najpiękniejsze szczyty w towarzystwie przyjaciół. Dziś, zdobywszy ostatni szczyt, ten najwyższy, może kontemplować Tego, który jest dawcą każdego doskonałego daru: najwyższego, wszechmogącego, dobrego Pana.
  W tej radosnej kontemplacji oblicza Ojca wyjednaj nam, drogi ojcze Gianfranco Agostino, łaskę podążania śladami Pana Jezusa za przykładem naszego serafickiego ojca św. Franciszka.

o. Carlos A. Trovarelli
minister generalny