Pierwsza profesja 2023

W dniu 9 września 2023 r. w klasztorze w Smardzewicach siedmiu braci nowicjuszy złożyło swoje pierwsze śluby zakonne. Dwóch z nich: br. Mateusz Ignaczewski i br. Szymon Mróz należy do Prowincji Gdańskiej. Profesję przyjmowali wikariusze dwóch polskich prowincji: o. Mirosław Bartos z Prowincji Warszawskiej oraz o. Andrzej Lengenfeld z Prowincji Gdańskiej.

Na początku wygłoszonej przez siebie homilii o. Andrzej Lengenfeld zwrócił uwagę, że pierwsze śluby zakonne co prawda są składane na okres jednego roku, jednak z tą nadzieją, że wyrażają już decyzję na całe życie, a więc „na dobre i na złe”.

Dalej kaznodzieja zauważył, że droga konsekracji zakonnej jest nie tylko drogą własnego uświęcenia, ale również drogą, na której człowiek staje się znakiem dla świata. – W dzisiejszym chaotycznym świecie – mówił o. Andrzej – który nie wiadomo, dokąd zmierza, nie ma zrozumienia dla waszych ślubów, bo ubóstwo kojarzy się dzisiaj bardziej z niezaradnością niż cnotą, bo posłuszeństwo kojarzy się bardziej z odebraniem wolności niż zrezygnowaniem z niej na rzecz Jezusa, bo czystość jest obśmiewana i z sentymentem odrzucana jako przeżytek.

W dalszej części homilii kaznodzieja osobno pogłębił sens każdego ze ślubów. Omawiając ślub ubóstwa, zwrócił uwagę, że w charyzmat franciszkański wpisane jest najpierw ubóstwo duchowe. – Człowiek ubogi duchem nie przywiązuje się do jakichkolwiek dóbr – tłumaczył – i dzięki temu łatwiej mu służyć bliźniemu.

Tak samo sprawa ma się ze ślubem posłuszeństwa. – Posłuszeństwo to nie wygodnictwo, nie lęk, nie obawy – mówił o. Andrzej – ale wiara w to, że w jego wypełnianiu Bóg nas prowadzi i realizuje swój plan, w który jesteśmy wpisani. Nie nasz plan, ale Jego plan. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem!

Najwięcej uwagi kaznodzieja poświęcił trzeciemu ze ślubów, a więc ślubowi czystości. –  W kontekście naszego życia – tłumaczył – na sprawę ślubu czystości należy popatrzeć trochę szerzej i zauważyć, że przez ten ślub i Jezus i Kościół domaga się od nas bezżeństwa, ale i służenia Bogu i ludziom niepodzielnym sercem. Zachowując ten ślub, przyjmujemy do swojego serca czystą miłość Chrystusa i czystą miłością Mu odpowiadamy, a co za tym idzie, wchodzimy z Nim w relację niepodzielną i przepełnioną jednością. Można śmiało powiedzieć, że na mocy tego właśnie ślubu Jezus chce sobie zagwarantować, że to On będzie jedyną i najważniejszą miłością w naszym życiu.

Na koniec kaznodzieja odniósł się do motta, które nowicjusze zamieścili na zaproszeniu na uroczystość swojej profesji. Było to słynne zdanie z Testamentu św. Franciszka: „Pan mi objawił, byśmy się witali tym pozdrowieniem: Niech Pan obdarzy Cię pokojem!”, w którym w obecnej sytuacji szczególnie mocno wybrzmiewa temat pokoju. – Św. Franciszek świadczy, że kto idzie za Chrystusem, otrzymuje prawdziwy pokój, taki, który tylko On, a nie świat, może nam dać – tłumaczył o. Andrzej. – Św. Franciszek wielu ludziom kojarzy się z pokojem, i jest to słuszne, jednak nieliczni to zgłębiają. Jaki jest pokój, który Franciszek przyjął, którym żył i który przekazuje? [To] pokój Chrystusa, który przeszedł przez największą miłość, miłość krzyżową. Jest to pokój, który zmartwychwstały Jezus dał uczniom, kiedy ukazał się pośród nich.

Na koniec homilii o. Wikariusz pogratulował składającym profesję odwagi radykalnego pójścia za Jezusem i życzył im, aby na obranej drodze byli szczęśliwi.

 

o. Piotr Kurek